Jednym z głównych wniosków raportu jest “budowanie psychicznego pancerza”. Pomimo wiedzy o złym stanie klimatu i środowiska, Polacy wykazują coraz większą obojętność. Uwagę zwraca na wszechobecność przedmiotów w naszym życiu, które z czasem stają się odpadami, szkodząc środowisku poprzez emisje gazów cieplarnianych oraz zanieczyszczenie gleby i wody. Psychiczny pancerz budowany przez społeczeństwo może wynikać z poczucia bezradności wobec ogromu problemu, a także z przekonania, że indywidualne działania nie mają większego wpływu na globalną sytuację. Ludzie mogą czuć się przytłoczeni ilością informacji o negatywnych skutkach zmian klimatu i niszczenia środowiska, co prowadzi do apatii i braku motywacji do zmiany swojego stylu życia.

Rozwój technologii i dostęp do różnorodnych produktów sprawiają, że konsumpcjonizm staje się normą, a dążenie do wygody i komfortu przeważa nad troską o środowisko. W rezultacie, wiele osób nie dostrzega bezpośredniego związku między swoim stylem życia a globalnymi problemami ekologicznymi. W efekcie, działania na rzecz zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska stają się marginalizowane, a zmiany klimatyczne postrzegane są jako coś odległego i nieistotnego dla codziennego życia. Aby przełamać ten trend, konieczne jest zwiększenie świadomości o indywidualnym wpływie każdego z nas na środowisko oraz promowanie proekologicznych zachowań.